Chetana

De Chinezen hebben voor het woord crisis het begrip “Wei chi”. Dat begrip is opgebouwd uit twee karakters, namelijk de eerste voor gevaar/ondergang en de tweede voor uitdaging/nieuwe kans. Elke crisis in ons leven kan volgens dat beeld gezien worden als een roep om wakker te worden, omdat we zijn aangekomen op een splitsing op onze ontwikkelingsweg waarop we twee kanten op kunnen gaan. Een keerpunt waarop het leven je uitdaagt om een fundamentele keuze te maken. Deze keuze betekent lang niet altijd dat je hele andere dingen in je leven moet gaan doen, of dat je een relatie die niet meer bevredigend is moet verbreken. Wel vraagt zo’n situatie vaak van je om de zo vertrouwde dingen geheel anders te gaan zien en bekende situaties anders te benaderen. We kunnen ook op de vlucht gaan voor de moeilijke situatie, bijvoorbeeld door alle verantwoordelijkheid bij onze omgeving te leggen of door de situatie de rug toe te keren. De prijs die we daarvoor echter moeten betalen is, dat onze ‘ont’-wikkeling stagneert. Beter voor onze ontwikkeling is, dat we een crisis zien als een kans om nog onbekende stukjes van onszelf te leren kennen en zo onszelf als mens verder te ontwikkelen. Ons ‘verborgen zielenspoor’ zal dan langzaam voor ons zichtbaar worden. Het zal ons steeds duidelijker worden wat ons te doen staat in het leven, met andere woorden wat onze unieke bestemming is. Als we daar inzicht in krijgen geeft dat ons een belangrijk houvast, nieuwe vitaliteit, geluk en echte vervulling. Voor het verwerven van dat inzicht moeten we wel de moed opbrengen om de situatie waarin we terecht zijn gekomen in z’n volle omvang onder ogen te zien en er zelf de verantwoordelijkheid voor te nemen. Als we heel eerlijk tegen onszelf zijn, dan voelen we vaak diep in onszelf dat we een grote invloed hebben gehad in het creëren van de crisissituatie zoals die nu is, en hopelijk beseffen we tegelijkertijd dat we dus ook de macht hebben om deze te veranderen.